ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΑΠΩΛΕΙΩΝ ΣΕ ΜΙΑ ΗΛΕΚΤΡΙΚΗ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

Υπάρχει µεγάλη διαφορά σε µια ηλεκτρική εγκατάσταση εναλλασσόµενου (AC) από αυτή στο συνεχές ρεύμα (DC)  όσων αφορά τις αντιστάσεις των διαφόρων κυκλωµάτων – ηλεκτρικών στοιχείων – ηλεκτρικών στοιχείων υπό φορτίο. 

Κινητήρες, εγκαταστάσεις φωτισµού, καλώδια, ηλεκτρικοί πίνακες διανοµής, µετασχηµατιστές, διακόπτες, καθώς και κάθε άλλο στοιχείο της εγκατάστασης, υπόκεινται σε εξωτερικές επιδράσεις (π.χ. επαγωγές τάσεων από γειτονικά καλώδια) που οδηγούν σε µεγάλη αύξηση των σύνθετων αντιδράσεων, µε αποτέλεσµα µεγάλες απώλειες σε W, από 10% έως 25% της απαιτούµενης ισχύος σε µία τυπική βιοµηχανική µονάδα.

Η ακόλουθη ανάλυση αποτελεί µία περιληπτική αναφορά σε ορισµένους από τους πιο σηµαντικούς παράγοντες απωλειών σε µία ηλεκτρική εγκατάσταση, συµπεριλαµβανοµένων εκτιµήσεων του εύρους τιµών εντός των οποίων κυµαίνονται οι απώλειες εξαιτίας του κάθε φαινοµένου.

Πρέπει να σηµειωθεί ότι όλες αυτές οι απώλειες είναι εξαρτώµενες από το ρεύµα και µπορούν να περιοριστούν σηµαντικά, µειώνοντας τα πρόσθετα ρεύµατα που διαρρέουν την ηλεκτρική εγκατάσταση.

A. Απώλειες θερμότητας-Joule

Λόγω του ότι τα καλώδια διανοµής παρουσιάζουν ωµική αντίσταση, κατά την  διαρροή τους από ρεύµατα παράγονται θερµικές απώλειες, οι οποίες είναι ανάλογες του τετραγώνου αυτού του ρεύµατος. Οι ωµικές αυτές απώλειες οφείλονται στη «σύγκρουση» των ηλεκτρονίων πάνω στο µεταλλικό πλέγµα των ιόντων που αποτελούν τον αγωγό του ρεύµατος (Εικόνα A.1).

Επιπλέον, πρόσθετες θερµικές απώλειες παράγονται στα σηµεία συνδέσεων καλωδίων µε διακόπτες, ασφάλειες στους ηλεκτρικούς πίνακες διανοµής, στις συνδέσεις µε κινητήρες και ιδιαίτερα στην περίπτωση κακών ή φθαρµένων επαφών. 

Οι τυπικές απώλειες των καλωδίων διανοµής και της η λεκτρικής εγκατάστασης σαν ποσοστό της συνολικής απαιτούµενης ισχύος είναι : 1% έως 3%.

Β. Απώλειες επιδερµικού φαινοµένου

Η πραγµατική αντίσταση ενός αγωγού είναι πάντα υψηλότερη στο εναλλασσόµενο ρεύµα απ’ ότι στο συνεχές. Η εναλλασσόµενη µαγνητική ροή που δηµιουργείται από το εναλλασσόµενο ρεύµα που διαρρέει έναν αγωγό, αλληλεπιδρά µε τον ίδιο τον αγωγό, παράγοντας ένα αντίστροφο ηλεκτροµαγνητικό πεδίο, το οποίο αντιστέκεται στην διέλευση του ρεύµατος. Αυτό έχει σαν αποτέλεσµα το ρεύµα να µην µπορεί να εκµεταλλευτεί όλη την ωφέλιµη διατοµή του αγωγού για την διέλευσή του, αλλά ένα µικρό µόνο µέρος στην εξωτερική επιφάνεια.

Το φαινόµενο αυτό είναι γνωστό ως «επιδερµικό» φαινόµενο. Η προκύπτουσα ανοµοιόµορφη πυκνότητα ρεύµατος έχει ως αποτέλεσµα την µεγάλη αύξηση της πραγµατικής αντίστασης του αγωγού και κατά συνέπεια των απωλειών (Εικόνα Β.1). Η παρουσία αρµονικών ρεύµατος επιδεινώνει το επιδερµικό φαινόµενο.  

 Ο ι τ υ π ι κ έ ς α π ώ λ ε ι ε ς ε π ι δ ε ρ µ ι κ ο ύ φ α ι ν ο µ έ ν ο υ σ α ν π ο σ ο σ τ ό τ η ς σ υ ν ο λ ι κ ή ς απαιτούµενης ισχύος είναι : 2% έως 8%.

Γ. Απώλειες φαινοµένου γειτνίασης

Όταν τα καλώδια που τροφοδοτούν διάφορα φορτία οδεύουν σε κοντινές µεταξύ τους αποστάσεις, ειδικά στην περίπτωση όδευσης µέσα από σχάρες, τα ρεύµατα που τα διαρρέουν παράγουν ηλεκτρο µαγνητικά πεδία που αλληλεπιδρούν µεταξύ τους.

Αυτά τα ηλεκτροµαγνητικά πεδία δηµιουργούν µια ανοµοιόµορφη κατανοµή πυκνότητας ρεύµατος στην τοµή του αγωγού. Αυτό έχει ως αποτέλεσµα µια σηµαντική αύξηση της αντίστασης που παρουσιάζει το καλώδιο (Εικόνα Γ.1).

Οι τυπικές απώλειες του φαινοµένου γειτνίασης σαν π οσοστό της συνολικής απαιτούµενης ισχύος είναι: 4% έως 10%.

∆. Απώλειες δινορευµάτων

Οι απώλειες δινορευµάτων εµφανίζονται σε διακόπτες ισχύος, στα ballast των φωτιστικών, στους µετασχηµατιστές, στα ρελέ ισχύος, στους µετασχηµατιστές αποµόνωσης, στα ρελέ υπερεύµατος, ακόµα και στα καλώδια τροφοδοσίας, ειδικά όταν αυτά γειτνιάζουν µε χαλύβδινες ή σιδερένιες κατασκευές όπως πίνακες διανοµής και σχάρες καλωδίων (Εικόνα ∆.1). 

Οι απώλειες αυτές οφείλονται στην ανάπτυξη κυκλικών ρευµάτων µέσα σε αγώγιµα αντικείµενα, όταν υφίστανται την επίδραση εναλλασσόµενων µαγνητικών πεδίων.

Οι τυπικές απώλειες δινορευµάτων σαν ποσοστό της συ νολικής απαιτούµενης ισχύος είναι : 1,5% έως 4%.

Ε. Απώλειες µαγνητικής υστέρησης

 Οι απώλειες υστέρησης είναι απώλειες θερµότητας που προκαλούνται λόγω  των µαγνητικών ιδιοτήτων που παρουσιάζει το σιδηροµαγνητικό κύκλωµα (π.χ. σε έναν ΑC κινητήρα) (Εικόνα Ε.1). 

Κατά τη λειτουργία του κινητήρα, το σιδηροµαγνητικό του κύκλωµα υποβάλλεται σε ένα µαγνητικό πεδίο και τα µαγνητικά του δίπολα τείνουν να ευθυγραµµιστούν µε τις µαγνητικές γραµµές του πεδίου. Επειδή το µαγνητικό πεδίο είναι εναλλασσόµενο, η συνεχής κίνηση των µαγνητικών δίπολων, καθώς προσπαθούν να ευθυγραµµιστούν µε το µαγνητικό πεδίο, παράγει µοριακή τριβή. Αυτή µε τη σειρά της προκαλεί θερµότητα, οπότε εµφανίζονται απώλειες ενέργειας. Οι απώλειες αυτές αυξάνουν ιδιαίτερα στην περίπτωση που ο κινητήρας λειτουργεί υποφορτισµένα.

Οι απώλειες µαγνητικές  υστέρησης εµφανίζονται επίσης στους µετασχηµατιστές, στους διακόπτες και τα ρελέ, στα ballast των λαµπτήρων φωτισµού και αλλού.

Ο ι τ υ π ι κ έ ς α π ώ λ ε ι ε ς υ σ τ έ ρ η σ η ς σ α ν π ο σ ο σ τ ό τ η ς σ υ ν ο λ ι κ ή ς α π α ι τού µ ε ν η ς ισχύος είναι : 1% έως 2%.

πηγή:seman.gr