Η ηλεκτρική καρέκλα ήταν το αποτέλεσμα του πολέμου μεταξύ του Τ. Γουεστινγκχάους (AC) και του Τ. Έντισον (DC)

Στις 6 Αυγούστου του 1890 έδεσαν με λουριά τον δολοφόνο Γουίλιαμ Κέμλερ σε μια ηλεκτρική καρέκλα. Ήταν καταδικασμένος σε θάνατο. Επρόκειτο να γίνει ο πρώτος άνθρωπος που θα τον εκτελούσαν με ηλεκτροπληξία, κάτι που εν μέρει οφειλόταν σε ένα από τα πιο μακάβρια κεφάλαια στην ιστορία του μάρκετινγκ. Μετά την εφεύρεση του πρώτου ηλεκτρικού λαμπτήρα, όλοι ήθελαν ηλεκτρισμό στο σπίτι τους και δύο άντρες ανταγωνίζονταν με πάθος για τον έλεγχο της αγοράς. Ο Τόμας Έντισον προτιμούσε το συνεχές ρεύμα, στα αγγλικά DC. O Τζορτζ Γουεστινγκχάους θεωρούσε ανώτερο το εναλλασσόμενο ρεύμα AC. Η σύγκρουση έμεινε γνωστή γνωστή ως ο «πόλεμος των ρευμάτων»....

Στην αρχή πήρε κεφάλι το συνεχές του Έντισον, κυρίως χάρη στη μεγάλη φήμη του. Ύστερα όμως το εναλλασσόμενο άρχισε να καλύπτει τη διαφορά, επειδή η μεταφορά του σε μεγάλες αποστάσεις ήταν πιο εύκολη και πιο φτηνή. Ο Έντισον αποφάσισε τότε να απαξιώσει το εναλλασσόμενο ρεύμα αποδεικνύοντας πόσο επικίνδυνο ήταν....

Δεν έβγαζε μόνον απειλητικές προειδοποιήσεις για το κοινό, αλλά πρότεινε επίσης στην πολιτεία της Νέας Υόρκης να χρησιμοποιήσει τη γεννήτρια εναλλασσόμενου του Γουέστινγκχάους ως «ανθρωπιστική» μέθοδο εκτελέσεων. Άρα να την εκθέσει στο κοινό ως θανατηφόρα. Το εναλλασσόμενο έλεγε ο Έντισον θα προκαλούσε άμεσο θάνατο. Ο Γουέστινγκχάους εξοργίστηκε και αρνήθηκε να παραχωρήσει μια γεννήτρια. Ο Έντισον και οι σύμμαχοί του όμως κατάφεραν να αποκτήσουν μια γεννήτρια με δόλιο τρόπο και έτσι το εναλλασσόμενο ρεύμα τροφοδότησε την ηλεκτρική καρέκλα. Ο Έντισον έκανε στο εργαστήριο του μυστικά πειράματα κατά τα οποία θανάτωσε πάνω από 50 σκυλιά και γάτες με εναλλασσόμενο ρεύμα. Κατόπιν μαζί με τους συμμάχους του βγήκαν στο κοινό και έκαναν επιδείξεις όπου θανάτωναν με ηλεκτροπληξία σκύλους, άλογα και μοσχάρια για να δείξουν πόσο επικίνδυνο ήταν το AC, αλλά και πόσο αποτελεσματικό θα ήταν για μια ηλεκτρική καρέκλα. 

Ο Έντισον και οι συνεργάτες του προσπαθούσαν να βρουν μια κατάλληλα τρομακτική λέξη για την εκτέλεση με ηλεκτρισμό. Ο Έντισον πρότεινε τους όρους «αμπεροκτονία» και «δυναμοκτονία» ενώ ένας συνεργάτης του σκέφτηκε ότι θα ήταν πολύ κατάλληλα η «ηλεκτρίσμοκτονία». Ένας από τους δικηγόρους του Έντισον έκανε μια ιερόσυλη πρόταση:»Γιατί να μη λέμε από εδώ και πέρα ότι ένας εγκληματίας «γουεστινγκχώθηκε» ή ότι «καταδικάστηκε σε γουστιγκχονισμό;» Ο Έντισον μπορεί να κέρδισε τη μάχη αλλά ο Γουέστινγκχάους κέρδισε τον πόλεμο. Ήταν δύσκολο να αγνοηθεί το πλεονέκτημα του εναλλασσόμενου ρεύματος, που τελικά μπήκε σε όλα τα σπίτια....

πηγή:http://www.mixanitouxronou.gr/

Ο πρώτος αυτόματος διακόπτης

Ο Hugo Stotz πρώτος το 1923 συνδύασε σε μια συσκευή ένα θερμικό και ένα μαγνητικό στοιχείο προστασίας, κατοχυρώνοντας τον πρώτο διακόπτη με αυτόματη ενεργοποίηση. Στην ουσία λοιπόν δημιούργησε μια συσκευή που μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ξανά και ξανά για την απενεργοποίηση υψηλών ρευμάτων, χωρίς όμως να καταστρέφεται η ασφάλεια της. Για τη συσκευή του αυτή το 1924 έλαβε το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας. 
Από τότε η ιδέα αυτή εξελίχθηκε και οδήγησε στην παραγωγή μικροαυτομάτων σε μεγάλη ποικιλία τύπων και καμπυλών ενεργοποίησης.

Χωρίς την ανακάλυψη αυτή του Hugo Stotz ο κόσμος της ηλεκτρικής ενέργειας θα μπορούσε να είναι πολύ διαφορετικός από αυτόν που γνωρίζουμε σήμερα, αφού σε κάθε σφάλμα υπερφόρτισης θα έπρεπε να αντικαθιστούμε το μέσο προστασίας (ασφάλεια τήξεως).Λόγω αυτού του μικροαυτόματου διακόπτη, ο υπολογιστής σας, η τηλεόραση, το ψυγείο και άλλες συσκευές, μπορούν να λειτουργούν με ασφάλεια για πολλά χρόνια, αφού τυχόν επιβλαβή ρεύματα ανιχνεύονται από αυτόν και στιγμιαία διακόπτεται η τροφοδοσία τους. Άρα, το μόνο που χρειάζεται να κάνετε εσείς είναι όταν «πέφτει» ο διακόπτης, να τον ανεβάζετε πάλι στο ΟΝ.

1. 1923 - Ο πρώτος μικροαυτόματος διακόπτης ισχύος (MCB) | 

2. 1928 - MCB παλαιού τύπου με K-χαρακτηριστική για ηλεκτροκινητήρες | 

3. 1957 -- S201-K4, MCB παλαιού τύπου υψηλής απόδοσης | 

4. 1961 - MCB S161 παλαιού τύπου | 

5. 2012 MCB από System pro M compact S200 | 

Οι μικροαυτόματοι διακόπτες αποτελούν πλέον την ιδανική λύση για την προστασία των ηλεκτρικών γραμμών και των συσκευών σε παρατεταμένες υπερεντάσεις, βραχυκυκλώματα και διαρροές και επιτρέπουν την ασφαλή και αποτελεσματική εκμετάλλευση της εγκατάστασης.

Ιδιαίτερη προσοχή έχει δοθεί στα παρακάτω χαρακτηριστικά τα οποία επιτρέπουν τη χρησιμοποίηση των μικροαυτόματων τόσο σε οικιακές - κτιριακές εγκαταστάσεις όσο και σε βιομηχανικές εφαρμογές:

- Ευρύ φάσμα χαρακτηριστικών ρεύματος - χρόνου (Β, C, D, Κ, Ζ)

- Περιορισμός της διερχόμενης ενέργειας κατά τη διάρκεια του βραχυκυκλώματος, για την    αποφυγή καταστροφών στις καλωδιώσεις και τις συσκευές

- Μεγαλύτερη ποικιλία στα ονομαστικά ρεύματα για την παροχή μέγιστης ευελιξίας στην    κάλυψη όλων των αναγκών

- Ποικιλία επιλογών ως προς την ικανότητα διακοπής σε περίπτωση βραχυκυκλώματος

- Δυνατότητα πραγματοποίησης μεγάλου αριθμού ηλεκτρικών και μηχανικών χειρισμών

- Αντοχή σε κρούσεις, κραδασμούς και δυσμενείς περιβαλλοντικούς παράγοντες

- Ακροδέκτες διπλής λειτουργίας για ταυτόχρονη σύνδεση καλωδίων και μπαρών γεφύρωσης

- Δυνατότητα τροφοδοσίας και από τις δύο πλευρές

- Τεχνική στερέωσης που επιτρέπει την εύκολη αντικατάσταση του μικροαυτόματου

- Τήρηση των κανονισμών IEC/EN 60898 και IEC/EN60947-2

- Πληθώρα βοηθητικών εξαρτημάτων

- Μεγάλος αριθμός διεθνών και εθνικών πιστοποιήσεων, ώστε να μπορούν να χρησιμοποιηθούν  στις αγορές όλου του κόσμου.

Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΗΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ

Τηλεόραση είναι η συσκευή που προβάλλει εικόνες και ήχους σε μακρινές αποστάσεις με τη βοήθεια ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων.
Οι πρώτες επιτυχείς τηλεοπτικές μεταδόσεις έγιναν από τον Τζών Λότζι Μπαίρντ (John Logie Baird), μεταξύ 1928 και 1935 στη Μ. Βρετανία, χρησιμοποιώντας τους πομπούς μεσαίων κυμάτων του BBC.

η πρώτη τηλεόραση, έδειχνε απλά κινούμενες εικόνες


η τηλεόραση μεγαλώνει, 30 εκ. από την Telefunken

Στο σύστημα αυτό οι εικόνες αποτελούνταν μόνο από 30 γραμμές και δεν μπορούσαν να αναπαραχθούν οι μικρές λεπτομέρειες.
Το 1940, τη χρονιά που ξέσπασε ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος, οι τακτικές τηλεοπτικές εκπομπές διακόπηκαν.
Μετά τον πόλεμο ξαναρχίζουν οι μεταδόσεις, αλλά ήταν λιγότερες σε αριθμό.
Το 1946 δώδεκα εμπορικοί τηλεοπτικοί σταθμοί λειτουργούσαν στις ΗΠΑ και οι πωλήσεις τηλεοπτικών συσκευών ανέβηκαν κατακόρυφα.

από τα πρώτα μοντέλα μετά τον πόλεμο

Μετά ακολουθεί η έγχρωμη τηλεόραση. 

η πρώτη 24 ιντσών έρχεται από την Αμερική


από τις πρώτες "φορητές"


και μια φορητή "βαλίτσα", αλλά λίγο βαριά(50 κιλά)

Στις 23 Φεβρουαρίου 1966 ξεκινάει και στην Ελλάδα η τηλεοπτική περιπέτεια, ασπρόμαυρη στην αρχή και με μικρή εμβέλεια. Οι τηλεοράσεις δε, που υπήρχαν στην Αθήνα δεν ήταν πάνω από 1000!!

Να και το χρώμα!!(GRUNDIG T111O COLOR - 1969)

Στα τέλη της δεκαετίας του 1980 λειτουργούν στην Αμερική 1300 τηλεοπτικοί σταθμοί και το 98% των αμερικανικών νοικοκυριών διαθέτει τηλεόραση. Οι εκπομπές πραγματοποιούνται κάτω από καλύτερες τεχνικές συνθήκες και είναι έγχρωμες.

19 ιντσών, έγχρωμη!

Philips 14CT2006 - 1984


Philips 25PT7304 - 1998, η τηλεόραση με "νέα" όψη

Από το 1988 επίσης, ξεκινά και η αναμετάδοση των πρώτων δορυφορικών καναλιών.Είναι η εποχή που οι ταράτσες των σπιτιών αλλάζουν ραγδαία όψη, όταν στις ήδη εγκατεστημένες μεγάλες κεραίες των VHF προστίθενται οι λίγο πιο κομψές κεραίες UΗF που προορίζονται για την λήψη των νέων καναλιών. Έτσι, εμφανίστηκαν δειλά δειλά τα πρώτα τεράστια πιάτα στις αθηναϊκές ταράτσες και στη συνέχεια και των άλλων πόλεων. 

Τέλος το 1994 εμφανίζεται το πρώτο συνδρομητικό κανάλι, το Filmnet, που προσέφερε εμπορικές ταινίες και ζωντανούς αγώνες ποδοσφαίρου.

Στα σπίτια πλέον αρχίζουμε να προτιμάμε "ντιζαϊνάτες" συσκευές plasma και home cinema για τέλειο αποτέλεσμα σε εικόνα και ήχο 

Τέλη 80s. Πώς διαφήμιζαν τις σύγχρονες τηλεοράσεις που είχαν «ρύθμιση κόκκινου και μπλε»

Τέλη 80s. Πώς διαφήμιζαν τις σύγχρονες τηλεοράσεις που είχαν «ρύθμιση κόκκινου και μπλε». Παρείχαν ακόμη teletext και 50 μνήμες! Δείτε τις διαφημίσεις της εποχής... 

“Εως τις αρχές τις δεκαετίας του ’80 η ζωή στη μικρή οθόνη ήταν ασπρόμαυρη, πολλές φορές με “χιόνια”, η κεραία ήθελε στρίψιμο και το τηλεκοντρόλ ήταν άγνωστη λέξη. Μέσα σε 10 χρόνια στα περισσότερα σπίτια ανοίχτηκαν κούτες από καταστήματα ηλεκτρικών ειδών. Οι γονείς έφεραν τη νέα και έγχρωμη τηλεόραση, τα παιδιά ενθουσιάστηκαν και όλοι μαζί κάθισαν αναπαυτικά για να απολαύσουν το νέο απόκτημα και να  γιορτάσουν το νέο τρόπο ψυχαγωγίας. Τα καταστήματα δεν προλάβαιναν να πουλάνε τηλεοράσεις. Και να δέχονται παραγγελίες. Από 1989 και μετά, οπότε άρχισαν να λειτουργούν τα ιδιωτικά κανάλια, δεν έφτανε μόνο μία τηλεόραση για κάθε σπίτι. Κάθε δωμάτιο έπρεπε να έχει τη δική του συσκευή, ώστε να αποφεύγεται κάθε ενδεχόμενο οικογενειακής σύρραξης.... 

Τηλεόραση 15 ιντσών. Για το υπνοδωμάτιο. Συνήθως πάνω σε κομοδίνα ή συρταριέρες.... 

Οι εταιρίες φυσικά θησαύριζαν. Νέα μοντέλα έκαναν την εμφάνισή τους όλο και πιο συχνά. Στις διαφημίσεις οι εταιρίες προσπαθούσαν να πείσουν τους υποψήφιους αγοραστές ότι τα προϊόντα τους ήταν τελευταίας τεχνολογίας, ασύγκριτης ποιότητας και εμφάνισης. Οι σύγχρονες τηλεοράσεις διαφήμιζαν τα προτερήματά τους που ήταν: Η υπηρεσία teletext, η οποία πρακτικά δεν λειτούργησε ποτέ. Το καλώδιο scart για αν συνδεθεί η νέα τρέλα της εποχής, το βίντεο Ήχος HI – FI stereo, το super VHS, η επίπεδη οθόνη, η δυνατότητα ρύθμισης μπλε – κόκκινου και η ρύθμιση μαλακής – σκληρής εικόνας! Φυσικά ακόμη και αν κάποιος διάλεγε τη μαλακή εικόνα και κάποιος γύρναγε τη ρύθμιση κρυφά στη σκληρή, ουδείς θα το αντιλαμβάνονταν.... 

Τελευταίας τεχνολογίας με ΗΙ- FI stereo και ρύθμιση μπλε – κόκκινου... 

Οι πραγματικές παροχές ήταν η έγχρωμη εικόνα, ο καλύτερος ήχος και η ποιότητα κατασκευής, γιατί τότε τηλεόραση και ψυγείο αγόραζες μια φορά στη ζωή σου. Οι περισσότερες δε από τις ρυθμίσεις δεν ήταν στο τηλεκοντρόλ, αλλά πάνω στην τηλεόραση. Οι εισαγωγείς, τόνιζαν ότι οι τηλεοράσεις ήταν «αυστηρά ελεγμένες και ειδικά τεσταρισμένες από τα μεγάλα ειδικά ινστιτούτα ελέγχου ποιότητας». Όσο για την τιμή τους… Οι τηλεοράσεις ήταν πολύ ακριβές και συνήθως οι αγορές γίνονταν τα Χριστούγεννα με τον 14ο μισθό ή πριν από τα μεγάλα αθλητικά γεγονότα του καλοκαιριού με το καλοκαιρινό δώρο. Τότε που υπήρχαν ο 13ος και ο 14ος για όλους τους εργαζομένους.... 

Η «επίσημη» τηλεόραση του σπιτιού!... 

πηγή:mixanitouxronou.gr

Πως επικράτησαν τα 50Hz στην Ευρώπη

Στα τέλη του 19ου αιώνα (αρχές της δεκαετίας 1890 - 1899) η Αμερικάνικη εταιρεία WestingHhouse Company εμφάνισε δύο συχνότητες που μπορούσαν να εξυπηρετήσουν στην παραγωγή εναλλλασσόμενου ρεύματος, τα 60 Hz και τα 30 Hz . 

Tα 60 Ηz προτάθηκαν ως ιδανική λύση για τη μεταφορά του Ε.Ρ. σε μεγάλες αποστάσεις αφού μπορούσαν να κρατήσουν "μικρές" τις διαστάσεις των αγωγών των αντίστοιχων μετασχηματιστών , ενώ τα 30 Ηz θεωρήθηκαν κατάλληλα για χρήση σε γεννήτριες που κινούνταν μέσω ατμομηχανών ή για μεγάλης ισχύος βιομηχανικούς κινητήρες. 

Επιπλέον τα 60 Hz θεωρήθηκαν ιδανικά για τον περιορισμό του στροβοσκοπικού φαινομένου στους οικιακούς λαμπτήρες πυρακτώσεως (;).

Ωστόσο αν και θα περίμενε κανείς να γίνει άμεσα χρήση μιας από τις παραπάνω συχνότητες , το 1895 στο υδροηλεκτρικό εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας που εγκαταστάθηκε στους καταρράκτες του Νιαγάρα χρησιμοποιήθηκαν τα 25 Hz. 

Σύντομα όμως τα 30 Hz έπαιξαν σημαντικό ρόλο σε πολλά εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στην Αμερική και τον Καναδά. 

Παράλληλα, στα τέλη της δεκαετίας 1890, η εταιρεία General Electric εμφάνισε τη συχνότητα των 40 Ηz την οποία άμεσα χρησιμοποίησε σε δικά της εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στις βορειοανατολικές πολιτείες της Αμερικής. Ακόμα και ένα αιώνα μετά (μέσα της δεκαετίας του 1980) στην κομητεία της Νέας Υόρκης, Albany , στο κανάλι Champlain λειτουργούσε υδροηλεκτρικό εργοστάσιο με εναλλακτήρες 40 Hz. 

Στη νότια Καλιφόρνια αρχίζει να εμφανίζεται την ίδια χρονική περίοδο (τέλη της δεκαετίας 1890) σε ανεξάρτητα υδροηλεκτρικά εργοστάσια η συχνότητα των 50Hz. Για άλλη μια φορά η εταιρεία GE σχεδίασε εναλλακτήρες που λειτουργούσαν με αυτή τη νέα συχνότητα. Τώρα, όμως η αγορά είχε ανοίξει και αυτές οι νέες μηχανές άρχισαν να κατευθύνονται προς την Ευρώπη.

Το 1902 οι γερμανικοί κανονισμοί VDE προτείνουν δύο συχνότητες , τα 25 Hz και τα 50 Hz. Επειδή οι εταιρείες κατασκευής φτιάχνουν κυρίως συσκευές με 50 Ηz , το 1914 σταματούν να προτείνουν τα 25 Hz και θεωρούν ότι πλέον θα γίνεται αποκλειστική χρήση μόνο των 50 Hz. 

Εδώ υπάρχει μια παραφιλολογία που συντηρείται (μέχρι σήμερα) και θεωρεί ότι οι Γερμανοί χρησιμοποίησαν τα 50 Hz για να μπορούν να χρησιμοποιούν το μέγεθος της συχνότητας στο μετρικό σύστημα. Γεγονός είναι πάντως ότι εξαιτίας του μονοπωλίου της Γερμανίας τα 50 Hz εξαπλώθηκαν σε όλη την Ευρώπη , και κατ' επέκταση και την Ελλάδα. (πηγή:ehe-greece.blogspot.gr/)

Στην Αγγλία η κατάσταση ξεκαθάρισε μετά το 2ο Παγκόσμιο πόλεμο χρησιμοποιώντας και αυτή με τη σειρά της τα 50 Ηz. Στα αξιοσημείωτα της ιστορίας είναι ότι το 1918 στο Λονδίνο υπήρχαν 10 διαφορετικές συχνότητες.

H διαφορά των συχνοτήτων 50 και 60 HZ 

H διαφορά των συχνοτήτων 50 και 60 HZ παίζει ρόλο στη λειτουργία των κινητήρων και των γεννητριών. 

Δεδομένου ότι ο τύπος για τη ρύθμιση της σύγχρονης ταχύτητας ενός τριφασικού κινητήρα είναι n = (120 * Hz) / p αν πρόκειται για τετραπολικό μοτέρ τότε στα 50 Hz η ταχύτητα θα είναι 1.500 σ.α.λ. ενώ στα 60 Hz η ταχύτητα θα είναι 1.800 RPM. Επίσης στα 50 ΗΖ είναι μειωμένες οι απώλειες σιδήρου των κινητήρων αλλά είναι μειωμένος και ο βαθμός απόδοσής τους έναντι των 60 ΗΖ. Γι’αυτό το λόγο ο σχεδιασμός ενός κινητήρα που πρόκειται να λειτουργήσει στα 50 ΗΖ γίνεται διαφορετικά, έτσι ώστε να έχει μεγαλύτερη απόδοση σε χαμηλότερες στροφές (λιγότερους πόλους).

Τι συμβαίνει εάν συνδέσετε ένα κινητήρα 60 Hertz σε ένα δίκτυο 50 Hertz:

Ο κινητήρας στρέφεται κατά 17% πιο αργά

Το εσωτερικό ρεύμα αυξάνεται κατά 17%

Η ισχύς (watt) μειώνεται κατά 17%

Η μηχανική ψύξη είναι μικρότερη, λόγω 17% μικρότερων στροφών

Το αποτέλεσμα είναι ένα υψηλότερο ρεύμα, από αυτό που  σχεδιάστηκε από τον κατασκευαστή  για τα τυλίγματα και τις μονώσεις του κινητήρα, γεγονός που μετά από κάποια στιγμή οδηγεί σε υπερθέρμανση και κάψιμο του κινητήρα.

Π.χ ένας στεγνωτήρας μαλλιών 60ΗΖ πρόκειται να τον δουλέψω στα 50ΗΖ. Το θερμαντικό στοιχείο του ανεμιστήρα δεν θα έχει πρόβλημα αλλά θα έχει πρόβλημα ο ανεμιστήρας ο οποίος μετά από λίγο θα καεί. Το ίδιο θα πάθει και ένας φορτιστής κινητού.

Υπάρχουν κινητήρες που είναι ειδικά κατασκευασμένοι και το γράφουν και στο ταμπελάκι τους, τόσο για 50ΗΖ όσο και για 60ΗΖ. Αυτό όμως συμβαίνει για μικρής ισχύος κινητήρες. Οι μεγάλοι κινητήρες είναι κατασκευασμένοι για μια μόνο συχνότητα.

Μια άλλη διαφορά είναι στην ποιότητα ισχύος. Όσο μεγαλύτερη είναι η συχνότητα τόσο πιο εύκολη είναι η εξάλλειψη των αρμονικών με τη χρήση φίλτρων.

Είναι καλύτερα τα 50ΗΖ από τα 60 ΗΖ?

Από μια συνολική άποψη δεν μπορούμε να πούμε ποια συχνότητα είναι καλύτερη. Η διαφορά εξάλλου δεν είναι μεγάλη και είναι αποτέλεσμα των δύο προτύπων παροχής ενέργειας.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΞΕΛΙΞΗΣ ΤΟΥ ΨΥΓΕΙΟΥ

Παλιά τα ψυγεία ήταν ξύλινα. Μέσα είχαν μία λαμαρίνα που έβαζαν τον πάγο σε μορφή παγοκολώνας και έτσι οι άνθρωποι διατηρούσαν τα τρόφιμά τους.
Τις παγοκολώνες τις έπαιρναν από τον παγοπώλη .
Η ψυκτική ικανότητα αυτό του ψυγείου διαρκούσε συνήθως μία μέρα.

Το επάγγελμα του παγοπώλη είχε ξεχωριστή θέση τα παλιότερα χρόνια.
Στην αρχή ο παγοπώλης μετέφερε τον πάγο με μια άμαξα , ενώ αργότερα όταν αναπτύχτηκε η τεχνολογία άρχισε να τον μεταφέρει με τρίκυκλη μηχανή.

Η ιδέα του ψυγείου, όπως το ξέρουμε σήμερα, γεννήθηκε μια παγωμένη χειμωνιάτικη μέρα του 1748 στο πανεπιστήμιο της Γλασκόβης  από τον Σκοτσέζο επιστήμονα  William Gullen -πατέρα «των αρχών της τεχνητής ψύξης- που πειραματιζόταν με την εξάτμιση αιθυλικού αιθέρα στο κενό προ αναγγέλλοντας την ψύξη ατμού.

Την ανακάλυψή του βελτίωσαν δεκάδες ακόμα ερευνητές και το 1805, άρχισαν να λειτουργούν τα πρώτα πειραματικά μηχανήματα τεχνητής ψύξης με συμπίεση αιθέρα.
Το 1834 ο Jacob Perkins κατασκεύασε το πρώτο ψυγείο με συμπιεστή και κλειστό σύστημα που περιείχε πηκτικό υγρό και λίγα χρόνια μετά ένας Αμερικανός γιατρός, ο John Gorrie, βελτίωσε το ψυγείο αυτό φτιάχνοντας το πρώτο ψυκτικό μηχάνημα για τη διατήρηση πάγου και πρώτων υλών που το χρησιμοποίησε στο νοσοκομείο που εργαζόταν (και σκοπός του ήταν να ανακουφίσει τους ασθενείς από τον κίτρινο πυρετό)  φτιάχνοντας  το πρώτο ψυκτικό μηχάνημα για τη διατήρηση πάγου στη Φλόριντα.

Tο 1843 ο Αμερικανός Jakob Perkins ( Σζέϊκομπ Πέρκινς ) απέκτησε Βρετανικό δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για ένα σύστημα πτητικού υγρού κλειστού κύκλου που χρησιμοποιούσε συμπιεστή Το ψυκτικό υγρό είχε την ιδιότητα να βράζει και να εξαερώνεται σε θερμοκρασίες κάτω του μηδενός . Κατασκευάστηκε τουλάχιστον μια πετυχημένη μηχανή πάγου αλλά παραδόξως δεν προώθησε δραστήρια την εφεύρεσή του .

Το 1850 ένας άλλος Αμερικανός ο Alexander Tuing (Αλέξανδρος Σουΐγκ) από το Κλήβελαντ καταθέτει την πρώτη του ευρεσιτεχνία και το 1856 παρήγαγε τον πρώτο πάγο του εμπορίου με μηχανή συμπίεσης ατμού . Αργότερα τα σπίτια και τα καταστήματα χρησιμοποιούσαν Ice Boxes που ήταν κάτι σαν ντουλάπες αποθήκευσης πάγου .

Tη δεκαετία του 1850 ο Φερδινάνδοος Καρέ δημιουργεί στην Γαλλία έναν δεύτερο τύπο ψυκτικής μηχανής όπου το ψυκτικό μέσο, συνήθως κάποιος ατμός, όπως στις μηχανές συμπίεσης ατμού, προκαλεί την επιθυμητή ψύξη . Ο ίδιος ατμός απορροφάται πάλι από το υγρό και έτσι ολοκληρώνεται ο κύκλος . Οι πρώτες μηχανές του Καρέ χρησιμοποιούσαν σαν ψυκτικό μέσο νερό και σαν απορροφητικό μέσο θειικό οξύ .

Το πρώτο λειτουργικό ψυγείο (χρησιμοποιήθηκε για τη μεταφορά προϊόντων κρέατος σε φορτηγά πλοία από τις ΗΠΑ στην Ευρώπη) κατασκευάστηκε στο Μόναχο το 1873 από τον Carl Von Linde, ο οποίος ανακάλυψε μια διαδικασία κατά την οποία απορροφάται θερμότητα και αποτέλεσε την αρχή η οποία διέπει και τα μοντέρνα ψυγεία.

Η επιτυχία αυτού του ψυγείου ήταν τέτοια ώστε το 1895 ο Von Linde είχε πουλήσει 12.000 τέτοιες συσκευές .

Ο ηλεκτρισμός και η δημόσια παροχή ηλεκτρικής ενέργειας βοήθησαν στην ανάπτυξη συστημάτων τεχνητής ψύξης που χρησιμοποιούσαν ασφαλείς ηλεκτρικούς κινητήρες .
Ήταν όμως λίγο πριν από τον Α΄Παγκόσμιο Πόλεμο όταν ο νεαρός μηχανικός Nathaniel B.Wales, οραματίστηκε ένα απλό ηλεκτρικό ψυγείο για οικιακή χρήση.
Με την οικονομική στήριξη του Arnold H.Gross (μετέπειτα διευθυντής της αυτοκινηματοβιομηχανίας Buick) δημιουργεί στο Ντιτρόιτ την Electro-Automatic Refrigerating Company και καταφέρνει τελικά το 1913 να βγάλει στην αγορά το πρώτο οικιακό ηλεκτρικό ψυγείο, το περίφημο Domelre (DOMestic Elecric REfrigertor) το οποίο φυσικά απευθυνόταν στην ελίτ της αμερικανικής κοινωνίας αφού το κόστος του έφτανε στο ιλιγγιώδες τότε ποσό των 900 δολ.
Δύο χρόνια μετά, το 1915 η εταιρεία του Wales μετονομάστηκε σε Kelvinator και μέχρι το 1923 κατάφερε να ελέγχει το 80% της αμερικανικής αγοράς ψυγείων. Μέχρι το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου η Kelvintor, η  Fridgidaire και η  General Electric έβαλαν το ψυγείο στα περισσότερα σπίτια του δυτικού κόσμου.

Από το 1930 μονάδες “βαθιάς ψύξης” για οικιακή χρήση κατακτούν όλο και περισσότερα σπίτια . Ο 20ος αιώνας φέρνει τις συσκευές τεχνητής ψύξης σε κάθε σπίτι καθώς έχουν προσιτή τιμή και λειτουργούν αποδοτικότατα ακόμα και τις περιόδους που ο χειμώνας δίνει τις ψυχρότερες μέρες του .

Το 1931 δημιουργήθηκε το πρώτο ηλεκτρικό ψυγείο από τον αμερικανό χημικό Τόμας Μίτζλι , ο οποίος ανακάλυψε το φρέον. Όμως επειδή αποδείχτηκε ότι δημιουργούσε τρύπα στο όζον απαγορεύτηκε η χρήση των πρώτων ηλεκτρικών ψυγείων που λειτουργούσαν με φρέον. Όταν κατασκευάστηκε η αντλία θερμότητας που λειτουργεί με ηλεκτρικό ρεύμα κατασκευάστηκαν και τα πρώτα ψυγεία.

Στα μέσα της δεκαετίας του ΄70 η πολιτεία της Καλιφόρνιας έθεσε τα πρώτα στάνταρ ενεργειακής απόδοσης για τα ψυγεία και παρά τις αντιδράσεις των κατασκευαστών (που υποστήριζαν πως με ατό τον τρόπο θα αυξανόταν υπερβολικά το κόστος παραγωγής) κατάφερε τελικά να καθιερώσει συγκεκριμένες προδιαγραφές στις εταιρείες. Μέχρι το τέλος του ’80 τα ενεργειακά στάνταρ ίσχυαν σε όλες τις Πολιτείες των ΗΠΑ, τα ψυγεία μεγάλωσαν σε χωρητικότητα κατά τουλάχιστον 10%, η ενεργειακή κατανάλωση μειώθηκε κατά 2/3 ενώ το κόστος έπεσε περίπου στο μισό.

Στη χώρα μας το πρώτο ελληνικό ηλεκτρικό ψυγείο κυκλοφόρησε το 1952 από την Ιζόλα ΑΒΕ του Παναγιώτη Δράκου, από τους πρωτοπόρους της ελληνικής βιομηχανίας, ανοίγοντας το δρόμο και σε άλλες εταιρείες

«Μα βουίζει, μου΄χει πάρει τα αφτιά» λέει η Μαρίκα Νέζερ στον Κώστα Χατζηχρήστο, στην ταινία του 1961 «Το έξυπνο πουλί», για το ψυγείο που μόλις αγόρασε.

«Έτσι πρέπει» της απαντά η Άννα Φόνσου.
«Και όσο πιο πολύ βουίζει τόσο πιο καλό είναι!»

 50 χρόνια μετά το ψυγείο δεν βουίζει. Συνεργάζεται με smartphones και tablets και λέει ακόμα και τον …καιρό. Στο κοντινό μέλλον δε, θα «σκανάρει» και το περιεχόμενό του ώστε να προγραμματίζεται και το μενού της ημέρας.

Τα σημερινά ψυγεία λειτουργούν με την αρχή του faraday. Η αρχή στην οποία στηρίζεται είναι η συμπίεση του αέρα σε υγρό, κάτι το οποίο προκαλεί απορρόφηση θερμότητας.Το ψυγείο αντλεί θερμότητα από το εσωτερικό του και την βγάζει έξω στο περιβάλλον. Αυτό γίνεται με την βοήθεια ενός υγρού.Το υγρό μπαίνει στο ψυγείο με χαμηλή πίεση η οποία το μετατρέπει σε αέριο, ώστε να γίνει πιο κρύο από τη θερμοκρασία των προιόντων που υπάρχουν μέσα στο ψυγείο. Αργότερα το αέριο βγαίνει από το ψυγείο σε ψηλότερη πίεση και διοχετεύεται στη σχάρα που βρίσκεται πίσω από το ψυγείο. Τώρα το αέριο γίνεται υγρό.