Μία ενεργειακή κρίση, που δεν έχει ξεπεραστεί
ολοκληρωτικά, αλλά και ορισμένες περίεργες αποφάσεις των Βρυξελλών,
αναδεικνύουν τη σημασία του μοναδικού ορυκτού ενεργειακού πόρου που διαθέτει η
χώρα, του λιγνίτη.
Παρά
το γεγονός ότι κατά τη διάρκεια του ισχυρού παγετού, που κάλυψε τη χώρα, η
ζήτηση διαμορφώθηκε πολύ χαμηλότερα από τη συνολική εγκατεστημένη ισχύ, το
σύστημα δοκιμάστηκε σε πρωτοφανείς συνθήκες, καθώς υπήρξε αδυναμία εισαγωγής
φυσικού αερίου από τους υφιστάμενους αγωγούς (λόγω χωρητικότητας), αλλά και
μεγάλη μείωση των εισαγωγών υγροποιημένου καυσίμου, λόγω συγκυριών.
Η
μόνη διέξοδος από το αδιέξοδο που δημιουργήθηκε, ήταν η πλήρης αξιοποίηση των
λιγνιτικών σταθμών, που αποτέλεσαν και το «αλεξίσφαιρο», ώστε να αποτραπεί ένα
γενικό μπλακ άουτ.
Τον
λιγνίτη, όπως και όλα τα στερεά καύσιμα, τον εξωθούν εις το πυρ το εξώτερον,
τόσο οι οικολογικές οργανώσεις, όσο και φορείς με περιβαλλοντικές ευαισθησίες,
καθώς, χωρίς αμφιβολία, η καύση του προκαλεί ρύπανση. Ωστόσο, οι τεχνολογίες
προοδεύουν και έχουν τη δυνατότητα να μειώσουν στο ελάχιστο δυνατό τις
επιβαρύνσεις στην ατμόσφαιρα.
Από
την άλλη πλευρά, με δεδομένο ότι οι «καθαρές μορφές ενέργειας» είτε δεν έχουν
αναπτυχθεί σε ικανοποιητικό βαθμό, είτε δεν έχουν τη δυνατότητα να στηρίξουν το
σύστημα ανά πάσα στιγμή (και κυρίως την ώρα που υπάρχει ανάγκη, στις αιχμές), η
μόνη εγχώρια πρώτη ύλη, που μπορεί να στηρίξει το συνολικό ενεργειακό σύστημα
της χώρας είναι αυτή, που βγαίνει από το υπέδαφος της Δυτικής Μακεδονίας και
της Αρκαδίας (Μεγαλόπολη), τροφοδοτώντας τους σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής και
εξοικονομώντας περίπου ένα δισ. ευρώ, από εισαγωγές πρώτων υλών.
Όσοι
έχουν τη σπάνια δυνατότητα να γνωρίσουν από κοντά το σύνολο της απαιτούμενης
προσπάθειας, από τη στιγμή της εξόρυξης, έως το σημείο της διάχυσης της
ενέργειας στα δίκτυα, μπορεί να αντιληφθεί το πόσο σημαντικός είναι ο λιγνίτης
τόσο για την εθνική οικονομία, όσο και για την κάλυψη των αναγκών ολόκληρης της
κοινωνίας.
Χιλιάδες
εργαζόμενοι, τεράστιες επενδύσεις, εξοπλισμός πολλών εκατ. ευρώ, με απόλυτα
συντονισμένο τρόπο λειτουργίας, υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, είτε σε παγετό (-25
βαθμούς), είτε σε καύσωνα (+40), δουλεύουν ασταμάτητα για να τροφοδοτούν τους
σταθμούς παραγωγής, οι οποίοι με τη σειρά τους λειτουργούν 24 ώρες το 24ωρο.
Αυτοί
εξασφαλίζουν την ομαλή τροφοδοσία της χώρας με ηλεκτρική ενέργεια, είτε σε
έκτακτες καταστάσεις, είτε σε φυσιολογικές συνθήκες.
Κώστας
Ψωμιάδης..πηγή:http://www.b2green.gr/
