ΦΩΤΟΒΟΛΤΑΙΚΑ ΣΤΗ ΣΑΧΑΡΑ

Κατά πόσο όμως είναι πράγματι εφικτό να μπουν φωτοβολταϊκά στη Σαχάρα;

Υπάρχουν πολλοί  υπέρμαχοι της «καθαρής» ενέργειας από ΑΠΕ αν και όποιος έχει δουλέψει σε γραμμή παραγωγής Φ/Β, ξέρει ότι η λέξη «καθαρή» πρέπει να μπει σε εισαγωγικά. Ασφαλώς και η παραγωγή ενέργειας από τέτοιες πηγές είναι πολύ πιο καθαρή από συμβατικές πηγές όπως ο λιγνίτης αλλά το μεγάλο τους πλεονέκτημα είναι το αέναο της ύπαρξής τους. Η ουσία στις ΑΠΕ είναι ακριβώς το Α- Ανανεώσιμες. Το Κ- Καθαρές, έρχεται δεύτερο- αν και όχι καταϊδρωμένο.

Έρχεται λοιπόν ο κάθε ένας που έχει δει το θέμα επιφανειακά και λέει με στόμφο να βάλουμε φωτοβολταϊκά στη Σαχάρα που πάντα έχει ήλιο. Και επιμένει και υποστηρίζει και με ζήλο κιόλας ότι δεν έχει γίνει μέχρι στιγμής διότι τα μεγάλα κεφάλαια, οι πετρελαιάδες, ο Γιοσέμιτυ Σαμ, οι μασώνοι, ο Καζανόβας, ο Μπεν Χουρ και ο Κακός Λύκος έχουν βάλει το χεράκι τους σε μία παγκόσμια και προαιώνια συνωμοσία.

Παρ’ όλο που οι θεωρίες συνωμοσίας είναι θεωρίες διότι πολύ απλά δεν μπορούν να αποδειχθούν (ούτε και να ανατραπούν ασφαλώς), θα προσπαθήσουμε να μιλήσουμε  ως η φωνή της επιστημονικής λογικής και να παραθέσουμε ορισμένα απλά δεδομένα με την ελπίδα ενός ΓΟΝΙΜΟΥ επιτέλους, επιστημονικού διαλόγου.

Ομολογουμένως, κάποιος που σκέφτεται τη Σαχάρα σκέφτεται αυθόρμητα τον ήλιο και την ηλιοφάνεια Είναι όμως συνδεδεμένη και με άλλη μία θεμελιώδη περιβαλλοντική παράμετρο- τη θερμοκρασία. Κι ενώ μπορεί να σκεφτόμαστε ότι η θερμοκρασία είναι υψηλή στην έρημο, αυτό είναι μονάχα κατά το ήμισυ αληθές. Διότι στην έρημο- την όποια έρημο- αναπτύσσονται πολύ υψηλές θερμοκρασίες κατά την ημέρα. Τη νύχτα, η θερμοκρασία πέφτει σε πολύ χαμηλά επίπεδα και μπορεί να φτάσει ακόμη και υπό το μηδέν (σε κλίμακα Κελσίου)!

Τι σημαίνει για ένα υλικό (οποιοδήποτε υλικό) αύξηση της θερμοκρασίας του?. Εκ των πραγμάτων, η απόδοση του οποιουδήποτε Φ/Β θα είναι μειωμένη. Ιδανικά, ένα εμπορικό Φ/Β στοιχείο θα λειτουργούσε εξαιρετικά καλά σε θερμοκρασίες κοντά στους 10-15^oC και πλήρη ηλιοφάνεια.

Η αλήθεια είναι πως με το να έχεις Φ/Β σε περιοχή που έχεις πλήρη ηλιοφάνεια, σχεδόν καθημερινά καθ όλη τη διάρκεια του έτους, σημαίνει πως και με μικρότερες αποδόσεις, τα Φ/Β στοιχεία θα αποδίδουν σημαντικά ποσά ενέργειας. Πρέπει όμως να δούμε πόσα. Γιατί αν η μείωση στην απόδοση είναι της τάξης του 2%, ναι, σαφώς, δεν τίθεται θέμα, πάμε να τα εγκαταστήσουμε αύριο κιόλας. Αν όμως η μείωση στην τελική απόδοση είναι της τάξης του 15%, η επένδυση δε θα είναι τόσο ελκυστική για όποιον το επιχειρήσει.

Οι κατασκευάστριες εταιρείες Φ/Β πλαισίων, παρέχουν αποδόσεις, τιμές και πίνακες υπό συγκεκριμένες συνθήκες έκθεσης σε ηλιακή ακτινοβολία και θερμοκρασία. Και πωλούν βάσει της παραγόμενης ισχύος των Φ/Β σε αυτές τις συνθήκες. Παρέχουν επίσης τις εξισώσεις για την αναμενόμενη απόδοση των προϊόντων τους σε θερμοκρασίες διαφορετικές από εκείνες του φυλλαδίου. Δεν μπορούν όμως να προβλέψουν με ακρίβεια τη μείωση της απόδοσης των Φ/Β στοιχείων σε συνάρτηση με τον χρόνο, όταν αυτά εκτίθενται σε τέτοιες ακραίες συνθήκες.

Επίσης, οι αποδόσεις των Φ/Β πλαισίων, μειώνονται δραματικά όταν τα κρύσταλλά τους πιάνουν σκόνη και βρωμιές. Σημειακές ακαθαρσίες (π.χ. κουτσουλιές) προκαλούν ιδιαίτερα προβλήματα αλλά για να μην επεκταθούμε σε αυτό, θα εξετάσουμε τον αντίκτυπο που έχει στην απόδοση Φ/Β η δημιουργία ενός ενιαίου φιλμ σκόνης.

Όσο περισσότερη σκόνη έχει το Φ/Β πλαίσιο, τόσο μειώνεται η απόδοσή του. Υπάρχουν τρόποι να ξεπεραστεί το πρόβλημα αυτό, με τον πλέον προφανή, να είναι κυριαρχικός- το πλύσιμο των Φ/Β.

Τα κρύσταλλα των Φ/Β είναι από μόνα τους υδρόφοβα (γενικώς η τεχνολογία πίσω από τα κρύσταλλα Φ/Β πλαισίων είναι πολύ εντυπωσιακός κλάδος) οπότε το πλύσιμό τους γίνεται σχετικά εύκολα. Το καλύτερο νερό είναι το απιονισμένο, το οποίο συνήθως μεταφέρεται ως την εγκατάσταση με υδροφόρες ή εξειδικευμένα πλυστικά μηχανήματα. Εκεί, ή αναλαμβάνει εργατικό προσωπικό το οποίο πλένει τα Φ/Β όπως θα ανέμενε κανείς να πλυθούν τα τζάμια ενός ουρανοξύστη, ή με αυτοματοποιημένα μηχανήματα και διατάξεις εγκατεστημένες επί των Φ/Β.

Την εγγενή δυσκολία πλύσης Φ/Β στη Σαχάρα τη βλέπετε, ελπίζω! Το νερό σε εκείνα τα μέρη δεν είναι και το πιο κοινό υλικό αγαθό! Οπότε, τα κόστη εξεύρεσης και μεταφοράς του προς τα Φ/Β θα είναι σημαντικά.

Η λύση σε αυτό το πρόβλημα είναι μία αλλά δεν είναι σε καμία περίπτωση ούτε απλή, ούτε φθηνή. Σταθμοί αφαλάτωσης του νερού της Μεσογείου, σε όλη τη βόρεια ακτή της Αφρικής. Το νερό καταλήγει σε φίλτρα από τα οποία βγαίνει πόσιμο. Μέρος από αυτό το πόσιμο νερό, απιονίζεται και μεταφέρεται με υδροφόρες στα Φ/Β ή με σωληνώσεις μεταφέρεται στα Φ/Β όπου υπάρχουν σταθμοί απιονισμού σε εγγύτητα με τα Φ/Β. Το ποσοστό του νερού το οποίο παίρνουμε από τη θάλασσα και είτε παραμένει πόσιμο για την ύδρευση στις παραλιακές πόλεις της Αφρικής είτε πάει στα Φ/Β πάρκα της Σαχάρας, θα εξαρτηθεί από τις συνολικές ανάγκες των πάρκων και θα πρέπει να εξεταστεί σε δεύτερο χρόνο.

Ένας άλλος τρόπος καθαρισμού, ο οποίος είναι επίσης πολύ διαδεδομένος αλλά δεν αποτελεί και πανάκεια είναι τα κρύσταλλα να αποκτούν στατικό ηλεκτρικό φορτίο ώστε να μην επικάθονται «ξένοι» κόκκοι. Αυτό όμως δεν είναι κάτι το οποίο διαρκεί για πάντα και αποτελεί και μία μεγάλη διάταξη η οποία από μόνη της είναι ενεργοβόρα! Επιπλέον, είναι κάτι το οποίο βοηθάει σημαντικά στην όλη κατάσταση αλλά δε λύνει το πρόβλημα. Απλά μεγαλώνει τα διαστήματα ανάμεσα στα οποία χρειάζεσαι καθάρισμα των Φ/Β.

Θα πρέπει να σημειώσουμε ότι προηγουμένως αναφερθήκαμε σε ήπια επικάθιση σωματιδίων σκόνης στα Φ/Β κρύσταλλα. Τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά όταν μιλάμε για βίαιη πρόσκρουση κόκκων σκόνης ή άμμου σε μία οποιαδήποτε επιφάνεια. Οι αμμοθύελλες για τις οποίες φημίζονται οι ερημικές εκτάσεις της Σαχάρας, ως αποτέλεσμα θα είχαν τα κρύσταλλα να υποβληθούν σε αμμοβολή. Και όποια σημεία βληθούν περισσότερο, να αποκτήσουν ένα μόνιμο θάμπωμα το οποίο ασφαλώς και θα λειτουργεί ως μειωτήρας απόδοσης του Φ/Β.

Και πάλι υπάρχει λύση για αυτό και μάλιστα αρκετά απλή, με την αυτόματη λειτουργία ενός προστατευτικού καλύμματος το οποίο θα εκτείνεται πάνω από τα πλαίσια όταν θα υπάρχει κίνδυνος ακραίων φαινομένων αμμοθύελλας και θα μαζεύεται πάλι όταν το φαινόμενο θα έχει περάσει. Φυσικά, μία τέτοια διάταξη δε θα είναι ούτε φθηνή αλλά ούτε εύκολο να εγκατασταθεί, δεδομένου του μεγέθους των Φ/Β πάρκων που θα «καλύψουν» τη Σαχάρα.

Και πρέπει στο σημείο αυτό να διευκρινίσουμε ότι οι παραπάνω λύσεις αφορούσαν σταθερά συστήματα εγκατεστημένα επί του εδάφους. Αν θέλουμε να αυξήσουμε την απόδοση των συστημάτων μας, στρεφόμενοι προς τη λύση των trackers- συστήματα που περιστρέφονται ακολουθώντας τη φαινόμενη τροχιά του ήλιου, θα ωφεληθούμε;

Γνώμη μου είναι πως όχι διότι τα κόστη συντήρησης στο ακραίο περιβάλλον της Σαχάρας αυξάνονται πάρα πολύ. Γίνεται πιο δύσκολος ο καθαρισμός τους και η ενδεχόμενη προστασία τους από αμμοθύελλες. Κινούμενα και περιστρεφόμενα μέρη όπως ρουλεμάν και αρμοί είναι πολύ εκτεθειμένοι στα ίδια καιρικά φαινόμενα. Η άμμος, καθώς είναι σκληρότερη από τα περισσότερα μέταλλα που χρησιμοποιούνται σε εξαρτήματα μηχανών, κάνει αυτό που αναφέραμε και προηγουμένως. Αμμοβολή.

Η εργοδιάβρωση που προκαλεί η άμμος στα μεταλλικά μέρη μηχανικών εξαρτημάτων είναι μνημειώδες πρόβλημα για τη σύγχρονη επιστημονική κοινότητα. Έτσι, πρέπει να τοποθετηθούν επιπλέον προστατευτικές διατάξεις για την προστασία τους και τη διασφάλιση της όσο το δυνατόν πιο απρόσκοπτης λειτουργίας τους, για όσο το δυνατόν μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.

Επιπλέον δε, αν κάποιο από τα παραπάνω συστήματα δε δουλέψει όπως πρέπει, για οποιονδήποτε λόγο, υπάρχουν πολλές πιθανότητες, να πρέπει να αντικατασταθεί κάποιο ή κάποια, Φ/Β πλαίσια. Είναι πολύ πιο επίπονη διαδικασία η αντικατάσταση, ακόμη και ενός Φ/Β πλαισίου, σε σύστημα tracker παρά σε βάση επί του εδάφους.

Γενικώς, θα πρέπει να έχει υπάρξει μία πολύ σοβαρή και συγκροτημένη οικονομοτεχνική μελέτη του όλου εγχειρήματος πριν καν μπούμε στις λεπτομέρειες του συστήματος! Παρακάτω, τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο πολύπλοκα και σημαντικά από τεχνικο-οικονομικής άποψης.

Δεν πρέπει επίσης, να ξεχνάμε ότι μία διάταξη παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από Φ/Β διαρρέεται από ηλεκτρικό ρεύμα. Οπότε ότι ενέργειες αποκατάστασης γίνονται σε τέτοια έργα, γίνονται για λόγους ασφαλείας, με ένα ή περισσότερα τμήματα του έργου, κλειστά.

Και εδώ έρχεται και δένει η υπόθεση με τις θερμοκρασίες κατά τη διάρκεια της νύχτας που αναφέρθηκε στην αρχή του κειμένου. Οι περισσότερες εργασίες συντήρησης σε Φ/Β πάρκα γίνονται κατά τη διάρκεια της νύχτας. Αφ ενός όμως υπάρχουν εργασίες που πρέπει να γίνουν ημέρα (πχ μέτρηση καμπύλης I-V και γενικώς, οτιδήποτε αφορά την αλληλεπίδραση των Φ/Β με την ηλιακή ακτινοβολία), αφ ετέρου, με τις πολύ χαμηλές θερμοκρασίες που επικρατούν τη νύχτα στην έρημο, είναι πολύ δύσκολο για τον άνθρωπο να εργαστεί αποδοτικά σε τέτοιες εργασίες.

Επιπλέον όμως, και χωρίς να υπεισέρχεται ο ανθρώπινος παράγοντας, μία κατασκευή την οποία εγκαθιστάς τη μέρα, δεν μπορείς να την απεγκαθιστάς τη νύχτα και οπότε πρέπει να φτιάξεις μία τέτοια διάταξη η οποία να αντέχει σε αυτού του είδους την κόπωση (διαστολή την ημέρα, συστολή τη νύχτα, με σταθερό ρυθμό).

Και αφού εξετάσαμε παραπάνω, το πρόβλημα της παροχής νερού ΠΡΟΣ τα Φ/Β πάρκα, μήπως να εξετάσουμε τώρα το πρόβλημα της παροχής ρεύματος ΑΠΟ τα Φ/Β πάρκα; Γιατί ένα Φ/Β είναι μεν, όαση εν τη ερήμω αλλά πρέπει να έχει κάπου να διοχετεύσει την ενέργεια που θα παράγει. Χωρίς κατανάλωση, δεν υπάρχει λόγος παραγωγής. Αυτό που συνδέει τα δύο, είναι το δίκτυο διανομής. Και όπως φαίνεται, υπάρχουν πολλές οδοί που μπορεί το δίκτυο αυτό να φτάσει τους καταναλωτές ενέργειας.

Μέσω Γιβραλτάρ και Ισπανίας είναι η προφανέστερη επιλογή. Αλλά ως το Γιβραλτάρ, πώς φτάνει κανείς; Όπως και να’ χει, μιλάμε για πολλά μήκη καλωδίου. Η δεύτερη πιθανή επιλογή θα μπορούσε να είναι μέσω Μάλτας- Σικελίας- Ιταλίας αλλά και αυτό το πλάνο διακρίνεται από τα ίδια προβλήματα. Αυτό το σενάριο έχει το πλεονέκτημα ότι μπορείς να εκμεταλλευτείς το υπάρχον δίκτυο μεταφοράς πετρελαίου, από την ενδοχώρα προς τα διυλιστήρια της παράκτιας Αφρικής προκειμένου να γλυτώσεις, όχι καλώδια αλλά τη χαρτογράφηση των οδεύσεων.

Γιατί να μη διοχετεύσουμε αυτήν την ενέργεια στην υπόλοιπη Αφρική θα ρωτήσει κάποιος και θα καγχάσω ειρωνικά (αν και δεν το συνηθίζω). Πέρα από το γεγονός ότι τα προβλήματα διανομής σε αυτήν την ήπειρο δεν εξαφανίζονται ως δια μαγείας λόγω… εγγύτητας, όλο αυτό το εγχείρημα θα γίνει για την Αφρική; Τόσα χρόνια δε γίνεται για την Ευρώπη που έχει σημαντικά υψηλότερες ενεργειακές ανάγκες από την Αφρική και θα καταφέρουμε να πείσουμε τον οποιονδήποτε ότι αν γίνει, πρέπει να γίνει για την υπόλοιπη Αφρική;

Επιστρέφουμε λοιπόν, στα σενάρια μεταφοράς της ενέργειας από τη Σαχάρα στην Ευρώπη. Η τρίτη εναλλακτική είναι μέσω Λιβύης, Αιγύπτου ή και τις δύο, διαμέσου Κρήτης και μετά ηπειρωτικής Ελλάδας, ενισχύοντας τα ενεργειακά σενάρια που είχαμε κάνει σε άλλο άρθρο. Βέβαια, αυτό ο δρόμος είναι μάλλον πιο απίθανος από την εγκατάσταση Φ/Β στη Σαχάρα. Υπάρχει όμως άλλος ένας δρόμος που είναι ακόμη πιο απίθανος αλλά αξίζει να τον αναφέρουμε για να πάμε συνειρμικά στο επόμενο εμπόδιο. Ο δρόμος αυτός είναι από την Αίγυπτο, η ενέργεια να πάει στο Ισραήλ, τη Συρία, την Τουρκία και ίσως και την υπόλοιπη ανατολική Ευρώπη. Σενάριο φαντασίας, ασφαλώς, καθώς η ροή του έργου αυτού θα φρενάρει κάπου στο Σινά, άντε στα υψίπεδα του Γκολάν στην καλύτερη!

Και στο σημείο αυτό, κάποιοι ίσως έχετε ήδη πάει συνειρμικά στο μεγαλύτερο πρόβλημα για την περιοχή της Σαχάρας, ως τόπος άνθησης Φ/Β και το οποίο δεν είναι ούτε κλιματολογικό, ούτε γεωγραφικό αλλά πολιτικό και θρησκευτικό. Κάποιοι είχαν πει, πριν λίγα χρόνια με την εξάπλωση των επαναστάσεων στον αραβικό κόσμο και τη λεγόμενη Αραβική Αναγέννηση, ότι έγιναν όλα αυτά προκειμένου οι κυβερνήσεις των βορειοαφρικανικών κρατών να επιτρέψουν την εκμετάλλευση των αχανών εκτάσεων της Σαχάρας για τέτοιους σκοπούς. Φυσικά, όταν ξεφούσκωσε το μπαλόνι της Αραβικής Αναγέννησης και φάνηκε πόσο απειλητικό έγινε το εκτρωματικό κράτος του ISIS, όλοι, της τράπεζας του αραβικού κόσμου συμπεριλαμβανομένης, έκαναν πίσω.

Και θα αναρωτηθεί κάποιος, «γιατί ρε φίλε αφού έχεις απάντηση σε όλα τα ερωτήματα που θέτεις, ή κι αν δεν έχεις, τα έχεις όμως εντοπίσει είσαι προκατειλημμένος και δε θες να εγκατασταθούν Φ/Β στη Σαχάρα;»

Και η απάντηση είναι απλή:

Ασφαλώς και θέλω να δω Φ/Β στη Σαχάρα. Θέλω να δω ΑΠΕ σε όλον τον κόσμο. Η παράθεση των προβληματισμών μου επί του θέματος απλώς δεν τελειώνει εδώ. Εδώ έχουμε πιάσει τα βασικά ερωτήματα που αυθόρμητα βγαίνουν από κάποιον ο οποίος έχει δουλέψει σε Φ/Β (και Α/Γ αλλά δεν είναι της παρούσης), έχει αγαπήσει τις ΑΠΕ και θα ήθελε να δει έναν κόσμο γεμάτο από ΑΠΕ αλλά ταυτόχρονα, δεν είναι αποκομμένος από την επιστημονική κοινότητα, προσπαθεί στο μέτρο των δυνατοτήτων του να μένει ενημερωμένος για τις εξελίξεις, κατανοεί τις αδυναμίες των βιομηχανικών πρακτικών και αναγνωρίζει τα προβλήματα που θα υπάρξουν.

Με τον ίδιο τρόπο που δε θέλω δημαγωγοί να προσπαθούν να εκμεταλλευτούν την κοινή γνώμη, αποπροσανατολίζοντάς τη και δίνοντάς της την εικόνα του γλυκού αλλά χωρίς την επακόλουθη τερηδόνα, έτσι θέλω και τα έργα που θα γίνουν και θα αφορούν ΑΠΕ να είναι έργα που θα προωθούν την ιδέα των ΑΠΕ και δε θα τη δυσφημίζουν- όπως θα γίνει αν σε ένα κακο-μελετημένο Φ/Β έργο, ξεκινήσεις μέσα σε μία 5ετία και αλλάζεις όλα τα Φ/Β πλαίσια λόγω βλαβών.

Τα παραπάνω είναι κάποιες σκέψεις ενός ανώνυμου Ηλεκτρολόγου Μηχανικού με πολυετή πείρα στις φωτοβολταικές εγκαταστάσεις που βρήκα στη σελίδα covertangels.net, δημοσιευμένα την 5/1/2016

Παρακάτω και στις 5/2/2016 μαθαίνω αυτό:

«ΠΗΡΕ ΜΠΡΟΣ» ΤΟ ΑΧΑΝΕΣ ΦΩΤΟΒΟΛΤΑΙΚΟ ΠΑΡΚΟ ΣΤΗ ΣΑΧΑΡΑ

Ο βασιλιάς του Μαρόκου σήκωσε χθες (4/2/2016) τον πρώτο διακόπτη του φωτοβολταϊκού πάρκου Ouarzazate, που σύντομα θα αποτελεί το μεγαλύτερο και ισχυρότερο ηλιακό πάρκο στην χώρα, συναγωνιζόμενο σε επιφάνεια την ίδια την πρωτεύουσα της χώρας, Ραμπάτ (117 τετραγωνικά χιλιόμετρα).

Το αχανές πάρκο στην άκρη της Σαχάρας θα ηλεκτροδοτεί τα σπίτια ενός εκατομμυρίου Μαροκινών όταν ολοκληρωθεί το 2018, με την χώρα να στοχεύει σε μία ολοκληρωτική στροφή στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας ως το 2030.

Το τμήμα που εγκαινιάστηκε σήμερα, θα παρέχει στους κατοίκους του Ραμπάτ 160 μεγκαβάτ με απώτερο στόχο τα 580MW. Oι επιστήμονες υπολογίζουν πως η χώρα θα «γλιτώσει» από ρύπους εκατοντάδων χιλιάδων τόνων διοξειδίου του άνθρακα ετησίως.

Για την ώρα, το πάρκο τροφοδοτεί τα νοικοκυριά 650.000 ανθρώπων από την αυγή έως και τρεις ώρες μετά την δύση του ηλίου, με τις παραβολικές επιφάνειες των φωτοσυλλεκτών να ακολουθούν την φαινόμενη ηλιακή τροχιά, κινητοποιώντας τις τεράστιες τουρμπίνες του σταθμού.

Την ίδια ημέρα, ο βασιλιάς Μοχάμεντ ο 4ος έθεσε και τα θεμέλια για το δεύτερο τμήμα του πάρκου.

«Είναι ένα πολύ σημαντικό πρόγραμμα για ολόκληρη την Αφρική», σχολίασε η Μαφάλντα Ντουάρτε, διευθύντρια του Κλιματικού Αποθεματικού Ταμείου (CIF), που συμμετέχει με 435 εκατομμύρια δολάρια στην κατασκευή του πάρκου, το οποίο αναμένεται να κοστίσει περί τα 9 δισεκατομμύρια.

Το βορειοαφρικανικό κράτος σκοπεύει, έως το 2020, να εξασφαλίζει το 42% των ενεργειακών αναγκών του από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, με την ισομερή συμμετοχή ηλιακών, αιολικών και υδροηλεκτρικών πάρκων.

Οι ενεργειακές ανάγκες του Μαρόκο αυξάνονται ετησίως κατά 7% και το 97% αυτώνκαλύπτονταν ως τώρα από εισαγωγές. Αν τα σχέδια της κυβέρνησης ολοκληρωθούν, το Μαρόκο όχι μόνο θα γίνει ενεργειακά αυτόνομο, αλλά θα εξάγει και ένα μεγάλο μέρος της ενέργειας στην Ευρώπη.

Περίπου 3,9 δισεκατομμύρια του κόστους του Qarzazate προέρχονται από ξένους επενδυτές, συμπεριλαμβανομένης της γερμανικής επενδυτικής τράπεζας KfW που συμμετέχει με 1 δισεκατομμύριο δολάρια, αλλά και της Ευρωπαϊκής Τράπεζας που συνεισέφερε 596 εκατομμύρια. Η Παγκόσμια Τράπεζα εκταμίευσε για τον ίδιο σκοπό 400 εκατομμύρια.