ΤΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΤΟΥ ΕΝΑΕΡΙΤΗ

Κάνουν μια από τις πιο επικίνδυνες δουλειές, εναέριος είναι αυτός που κινείται στον αέρα, κι αυτοί είναι οι εναερίτες της ΔΕΗ. Είναι η επίμαχη ομάδα που ευτυχώς για εμάς επί 24ωρου βάσεως φροντίζει να έχουμε ρεύμα. 

Οι εναερίτες κρέμονται από τις κολώνες, τα ηλεκτροφόρα σύρματα, ή ακόμα και από τους μεγάλους μεταλλικούς πυλώνες.. μεγάλης τάσης οι οποίοι φτάνουν σε ύψος τα δεκάδες μέτρα προσπαθώντας να εντοπίσουν πιθανή βλάβη ή να συντηρήσουν το δίκτυο.

Φορώντας ειδικά πέδιλα και παρά το κράνος, τα γάντια κ.λπ πολλοί είναι οι θάνατοι που σημειώνονται από ατυχήματα κάθε χρόνο! Επτά έως δέκα θάνατοι το χρόνο είναι ο απολογισμός πέραν των τραυματισμών! 

Για να καταφέρεις να σχηματίσεις πλήρη και αντικειμενική εικόνα για την καθημερινότητα κάποιων “ιδιαίτερων” επαγγελμάτων, οι συνεντεύξεις, οι διηγήσεις και τα στατιστικά στοιχεία δεν αρκούν. Είναι πάντοτε προτιμότερο να προσπαθήσεις να βρεθείς όσο το δυνατόν πιο κοντά στην καθημερινή πραγματικότητα που επιδιώκεις να γνωρίσεις και να καταγράψεις, εγχείρημα κατά περίπτωση ευκολότερο ή δυσκολότερο, ανάλογα με τις ιδιαιτερότητες του θέματος.

Επειδή αυτοί είναι οι ήρωες της καθημερινότητας σ΄ ένα μεροκάματο τρόμου,  πήγαμε στη βάρδια ενός απογεύματος στο Σταθμό του Αγίου Νικολάου.

Ήταν εκεί οι εναερίτες Μανώλης Πηλείδης, Γιώργος Κατσιμπράκης και ο Ηλίας Μπούκλας που δεν ανεβαίνει πια στις κολώνες, αλλά έχει τη βάρδια του συντονισμού που μερικές φορές γίνεται επίσης επικίνδυνη…

Ποιά είναι η δουλειά ενός  Εναερίτη;

Είναι η κατασκευή υπόγειων και εναέριων δικτύων, η συντήρησή τους, η αποκατάσταση βλαβών, η επίβλεψη του εργολάβου και η διαχείριση του δικτύου διανομής.

Ποιό είναι το πιο δύσκολο απ΄ όλα;
Οι εργασίες σε υπό τάση δίκτυα δηλαδή σε δίκτυα ηλεκτροφόρα στα οποία επεμβαίνεις χωρίς να διακόπτεις το ρεύμα. Αυτό συμβαίνει σε περιπτώσεις βλαβών και σε χειρισμούς διαχείρισης των δικτύων, και είναι από τις πιο επικίνδυνες εργασίες που μπορεί να κάνει κάποιος γιατί πρέπει να γίνει διακοπή του ρεύματος το οποίο είναι στα 15.000 Volt. Ο εναερίτης θα πρέπει να δοκιμάσει να δει αν έχει κόψει το ρεύμα, μετά τη δοκιμή να γειώσει το δίκτυο και αφού το κομμάτι που έχει κόψει είναι «εξασφαλισμένο» τότε να επέμβει το συνεργείο για να γίνει η εργασία που πρέπει να γίνει. Σε άλλη περίπτωση μπορεί να κάνει την αποκατάσταση της βλάβης υπό τάση, χωρίς να κόψει το ρεύμα στα 220 με 380 volt.

Τι συμβαίνει όταν κόβεται το ρεύμα, ποιες είναι οι πρώτες σας ενέργειες;
Γίνεται πανικός! Αν είσαι από μια μεριά να δεις τι γίνεται εδώ... Επειδή πολλές φορές λένε “κατεβάσανε τα τηλέφωνα... “... Το να κοπεί το ρεύμα αφορά εκατοντάδες καταναλωτές, μερικές φορές και χιλιάδες. Τα τηλέφωνα παίρνουν φωτιά. Ο  εργαζόμενος βάρδιας στην υπηρεσία είναι ένας και απαντά ταυτόχρονα σε δύο τηλέφωνα για να ενημερώνει τους πολίτες, ενώ την ίδια στιγμή επικοινωνεί με τον υποσταθμό Ροδινιού, εφόσον χρειαστεί ή τον Σταθμό Παραγωγής, εφόσον χρειάζεται και ταυτόχρονα μιλάει στον ασύρματο με τα συνεργεία του που βρίσκονται έξω για την αποκατάσταση της βλάβης. Σε φυσιολογικές συνθήκες ο υπεύθυνος βάρδιας είναι ένας από τις τέσσερις το απόγευμα έως τις δώδεκα τα μεσάνυχτα και το συνεργείο που βρίσκεται έξω τις ίδιες ώρες αποτελείται από δύο τεχνικούς.

Ποια είναι η ακτίνα δράσης του κάθε συνεργείου;
Η βάρδια βλαβών στον Άγιο Νικόλαο καλύπτει την πόλη της Ρόδου έως τα Κολύμπια ενώ η άλλη βάρδια από τη δυτική πλευρά καλύπτει μέχρι τα Καλαβάρδα. Τις ίδιες ώρες, ταυτόχρονα δηλαδή υπάρχει ένας συνάδελφος επιφυλακή στον Αρχάγγελο, ο οποίος καλύπτει ακτίνα από Αρχάγγελο έως Πρασονήσι και ένας συνάδελφος στη δυτική πλευρά που καλύπτει από τα Καλαβάρδα μέχρι και τη Μονόλιθο.

Σε μια φυσιολογική μέρα πόσες βλάβες μπορεί να σημειωθούν;
Για παράδειγμα κατά τη χθεσινή μέρα είχαμε οκτώ βλάβες σε διάφορα σημεία ευθύνης της βάρδιας βλαβών. Μπορεί όμως να έχουμε και είκοσι βλάβες. Η χειρότερη περίπτωση είναι να συμβεί βλάβη σε ώρα ποδοσφαιρικού αγώνα. Τότε ακούμε τα πανιά που μας τυλίγανε. Μια φορά γινόταν κόλαση από βλάβες και τα τηλέφωνα έδειχναν απασχολημένα. Ήρθε στο γραφείο κάποιος εξοργισμένος να διαμαρτυρηθεί. Όταν είδε να μιλώ σε δύο τηλέφωνα στους πολίτες και στο ασύρματο να μιλώ με το συνεργείο για να δώσω τις σωστές κατευθύνσεις ώστε να εντοπιστεί η βλάβη, κατάλαβε τι τραβάμε εδώ.

Συνήθως γιατί σημειώνονται οι βλάβες;
Πέραν της αυξημένης κατανάλωσης, οφείλονται στην κακοκαιρία, αλλά και στον ανθρώπινο παράγοντα δηλαδή σε τροχαία ατυχήματα και σε εργασίες που γίνονται στα σπίτια και μπορεί να δημιουργήσουν προβλήματα σε καλώδια της ΔΕΗ. Στην αλλαγή του χρόνου οι άνθρωποι πυροβολούν και χτυπούν τα καλώδια! Επίσης οι σερπαντίνες που βγαίνουν από τα πιστολάκια είναι αλουμίνια που όταν έρθουν σε επαφή με τα ηλεκτροφόρα καλώδια δημιουργούνται βλάβες.

Θυμάστε συγκεκριμένα περιστατικά;
Φεύγαμε από τη βάρδια του Πάσχα, Μεγάλο Σάββατο και την ώρα της Ανάστασης κάποιος στη Σορωνή πυροβολούσε τα καλώδια για την Ανάσταση του Κυρίου, κι εμείς κάναμε Ανάσταση πάνω στις κολώνες. Άλλες φορές κάναμε αλλαγή του χρόνου πάνω στις κολώνες! Να είναι αλλαγή του χρόνου, να είσαι πάνω στην Κολώνα για αλλαγή μετασχηματιστή που κάηκε και να σε βρίζουν από κάτω οι υπόλοιποι για τα ρεβεγιόν που καθυστερούν.

Τι μπορεί να προκαλέσει ένα Black Out;
Στα νησιά μπορεί να προκληθεί από φυσικά φαινόμενα όπως είναι ένας μεγάλος κεραυνός που θα πέσει πάνω σε ηλεκτρικά στοιχεία στο εργοστάσιο. Άλλοι λόγοι είναι η υπερκατανάλωση με βάση τις δυνατότητες που έχει το εργοστάσιο σε περιόδους μεγάλης αιχμής ή ψύχους ή καύσωνα.

Το μεγαλύτερο Black Out των τελευταίων χρόνων πόση ώρα κράτησε;
Ήταν πριν από πέντε με έξη χρόνια καλοκαίρι, από ζημιά στον υποσταθμό του Ροδινιού. Η πόλη της Ρόδου έμεινε χωρίς ρεύμα από νωρίς το απόγευμα έως αργά το βράδυ. Ενεργοποιήθηκε όλος ο μηχανισμός.

Ποιος είναι ο συχνότερος λόγος για τον οποίο ανεβαίνετε πάνω στην κολώνα;
Για να αλλάξουμε τις ασφάλειες. Πρέπει πρώτα να εντοπίσουμε τη βλάβη περπατώντας το δίκτυο και τότε μόνο να επέμβουμε, κι αυτό εφόσον μας επιτρέπεται εκείνη την ώρα να το κάνουμε. Αυτό που έχει σημασία είναι να έχουμε πάει στο σωστό σημείο ώστε να κόψουμε τη γραμμή. Ένα μικρό λάθος να γίνει μπορεί να σκοτωθεί άνθρωπος γιατί το ρεύμα δεν το βλέπουμε. Δεν είναι φωτιά, ούτε νερό. Το ρεύμα το νιώθεις κι όταν το νιώσεις είναι αργά.

Επίσης όταν μας καλέσει η Πυροσβεστική αφήνουμε τα πάντα και πηγαίνουμε για να κόψουμε τη γραμμή. Προχθές που είχε μπάσκετ ένας κύριος πήρε και είπε ότι του κόψαμε το ρεύμα την ώρα του τελικού σκορ και πήρε το γιό του για να το μάθει. Αυτός ο κύριος τελικά είχε πρόβλημα δικό του αφού άναψε ταυτόχρονα ηλεκτρική κουζίνα και θερμοσίφωνο ενώ είχε μονοφασικό ρεύμα.

Έχετε χάσει συναδέλφους σας στην περιοχή; Κάνετε ένα από τα πιο επικίνδυνα επαγγέλματα!
Επειδή συνδράμουμε και σε άλλα περιστατικά όπου για παράδειγμα δεν υπάρχει η δυνατότητα παρέμβασης της Πυροσβεστικής, πριν από 8 χρόνια έπεσε νεκρός ο συνάδελφός μας Παντελής Χατζήπαππας στη Σύμη. Είχε πάει να απομακρύνει μεγάλο κλάδο που έσπασε από δέντρο σε αυλή σχολείου και παρασύρθηκε από το βάρος του κλάδου, πέφτοντας στο κενό.Τα ατυχήματα συχνά και κάποιες φορές μοιραία. Υπήρξαν χρονιές όπως το 2008 που οι θάνατοι τεχνικών της ΔΕΗ προσέγγισαν διψήφιο αριθμό, ενώ τα μη θανατηφόρα ατυχήματα υπολογίζονται σε 300 ανά έτος.

Ο Κωνσταντίνος Μασούρας  εκπρόσωπος εργαζομένων στο ΔΕΔΔΗΕ αναφέρεται στα εργατικά ατυχήματα «Σ΄εμάς καταγράφονται δύο θανατηφόρα ατυχήματα ετησίως. Σ΄αυτούς που προσλαμβάνονται με οκτάμηνες συμβάσεις δεν γνωρίζουμε τον αριθμό των ατυχημάτων. Πολλές εργασίες αναλαμβάνουν οι εργολάβοι. Ούτε σε αυτούς καταγράφονται τα ατυχήματα. 

Μιλάει για δεκάδες τραυματισμούς, λέγοντας ότι οι περισσότεροι υποφέρουν από μυοσκελετικά προβλήματα, «διότι εργαζόμαστε σε μεγάλο ύψος και υψηλές θερμοκρασίες. Στον κάμπο της Θεσσαλίας με 40 βαθμούς, το χειμώνα στην Καστοριά. Γίνονται αποκαταστάσεις σε ορεινές και δύσβατες περιοχές.»  

Ποια είναι η εκπαίδευση του εναερίτη

Περνάμε τη θεωρητική εκπαίδευση (σωστή χρήση του εξοπλισμού, αγκυρώσεις, ανακόπτες διαφόρων τύπων, μέτρα ασφαλείας σε κάθε περίπτωση, κλπ) και είμαστε πλέον έτοιμοι για το πρακτικό μέρος, το οποίο χωρίζεται σε τρία μέρη: ξύλινη κολώνα, τσιμεντένια κολώνα και πυλώνας υψηλής τάσης, όμως ο εναερίτης της ΔΕΗ έχει δύο κατευθύνσεις στη λήψη της ειδικότητας: είτε θα εργαστεί στον τομέα της Διανομής, οπότε και εκπαιδεύεται στην ξύλινη και την τσιμεντένια κολώνα, είτε θα πάει στον τομέα της Μεταφοράς και στους ψηλούς μεταλλικούς πυλώνες.

«Η εκπαίδευση ήταν πάντοτε πολύ καλή, πιο παλιά μάλιστα διαρκούσε περισσότερο χρόνο. Τα τελευταία χρόνια όμως έχουν εξελιχθεί σημαντικά τα υλικά. Χρησιμοποιούμε ζώνες, ανακόπτες και αναρριχητικό εξοπλισμό πολύ καλύτερο από ό,τι παλιά» σχολιάζει ο κ. Πασχάλης Τσιαούσης, εναερίτης εδώ και 25 χρόνια. 

Το πρώτο εκπαιδευτικό πρόγραμμα της νέας σειράς των T4/Α διαρκεί τρεις μήνες, στους οποίους οι μαθητές έχουν να μάθουν και πάρα πολλά τεχνικά ζητήματα γύρω από την ιδιαίτερη τεχνολογία που χρησιμοποιείται, ενώ θα ξανάρθουν κι άλλες φορές στη σχολή για αρκετές μετεκπαιδεύσεις. 

Η ΔΕΗ έχει πολύ ιδιαίτερο εξοπλισμό που δεν υπάρχει πουθενά αλλού, εδώ έρχονται εκπαιδευόμενοι που έχουν βγάλει σχολή ηλεκτρολόγου και έχουν δουλέψει έξω στην αγορά, κι όμως είναι σαν να μην ξέρουν τίποτα, πρέπει να μάθουν όλους τους χειρισμούς από την αρχή”.
Η αναρρίχηση στην τσιμεντένια κολώνα είναι μάλλον η πιό εύκολη από τις τρεις, αφού γίνεται μέχρι ενός σημείου με τη βοήθεια μιας σκάλας, κι έπειτα με τη βοήθεια μεταλλικών πίρων που μπαίνουν στις αντίστοιχες τρύπες ως προσωρινά σκαλοπάτια. Ανεβαίνεις με προσοχή, περνάς τη ζώνη γύρω από την κολώνα, βάζεις κι έναν ανακόπτη για πρόσθετη ασφάλεια και παίρνεις θέση για να κάνεις τη δουλειά σου. Αν δουλεύεις υπό τάση (όπως συχνά συμβαίνει στη Διανομή), πρέπει να έχεις το μυαλό σου συγκεντρωμένο σε αυτό που κάνεις ώστε να μην κάνεις λάθος. Αν, όμως, έχει γίνει διακοπή και κάνεις εργασίες συντήρησης, τα πράγματα είναι πιό εύκολα, αφού το μόνο που σε απασχολεί είναι η ακρίβεια στην εκτέλεση των εργασιών.
Η ξύλινη κολώνα είναι πιό δύσκολη, κυρίως γιατί είναι πιό κοπιαστική, τόσο στο “ανέβα-κατέβα” όσο και στην άβολη στάση στη θέση εργασίας. Φοράς τα ειδικά πέδιλα με το μεταλλικό ημικύκλιο και τα καρφιά, περνάς και τη ζώνη γύρω από την κολώνα και ξεκινάς να ανεβαίνεις. Στο πρώτο μάθημα, αναγκάζεσαι να κοιτάζεις τα πέδιλα σε κάθε βήμα, προσέχοντας να κρατάς τα πέλματα οριζόντια για να μην αφήνεις τη φτέρνα να γυρίσει προς τα κάτω. Ο “παλιός” ανεβοκατεβαίνει με απόλυτη άνεση σαν να ανεβαίνει σε σκαλοπάτια, ενώ τα “στραβάδια” χρειαζόμαστε τον διπλάσιο χρόνο για να βεβαιωθούμε σε κάθε βήμα ότι το πέδιλο έχει πιάσει σωστά. Φτάνοντας στην κορυφή της κολώνας, τα προβλήματα είναι δύο: η κολώνα είναι πλέον πιό λεπτή, οπότε γλυστράει και κουνάει, δίνοντας μιά ελαφριά αίσθηση ανασφάλειας μέχρι να το συνηθίσεις. Όμως, το δεύτερο πρόβλημα είναι ότι, επειδή τα πέδιλα πατάνε πάντοτε σε διαφορετικό ύψος, αναγκαστικά ρίχνεις όλο σου το βάρος μόνο στο ένα πόδι κάθε φορά, το αντίθετο από την πλευρά που εργάζεσαι. Θέλεις να ανοιχτείς για να δουλέψεις προς τα αριστερά; Ρίχνεις όλο σου το βάρος στο δεξί πόδι, και αυτό μετά από λίγη ώρα αρχίζει να διαμαρτύρεται, πρώτα από τον αστράγαλο και έπειτα ολόκληρο, χτυπώντας μέχρι τη μέση και την πλάτη αν κουβαλάς και τέτοια χρόνια προβλήματα.

Λίγες μέρες αργότερα, σε ένα από τα προχωρημένα μαθήματα της ξύλινης κολώνας αρχίζουμε να μπαίνουμε πιo καλά στο νόημα της δουλειάς του εναερίτη. Ο Θεόφιλος, ο Λευτέρης και ο Μανώλης είναι ανεβασμένοι και οι τρεις μαζί στην κορυφή της κολώνας και αγωνίζονται επί ώρα να περάσουν μια βίδα για να κουμπώσουν την κατασκευή P5-2, ενώ άλλοι τρεις συνάδελφοί τους από το έδαφος ρίχνουν όλο τους το βάρος στο σχοινί της τροχαλίας για να ανέβει η βαριά κατασκευή στην κορυφή. Το ύψος είναι μόνο μια παράμετρος της δουλειάς, όχι απαραίτητα η πιo σημαντική. Η πραγματική δυσκολία της δουλειάς αυτής (και μαζί και ο κίνδυνος) είναι στα μεγάλα βάρη, στις μηχανικές τάσεις και στις τεχνικά σύνθετες διαδικασίες, σε συνδυασμό πάντα και με την πίεση να γίνει η δουλειά γρήγορα για να έχει ρεύμα ο πολίτης που περιμένει.

Οσο και αν εξελιχθεί η τεχνολογία, όμως, ο εναερίτης θα παραμένει ένα επάγγελμα όπου ο ανθρώπινος παράγοντας είναι το Α και το Ω. «Το αντικείμενο της ΔΕΗ είναι μοναδικό. Μπορεί να βγάλεις τη σχολή ηλεκτρολόγου αλλά να μην ξέρεις να χρησιμοποιήσεις τον εξειδικευμένο εξοπλισμό που έχουμε εδώ» Το ρεύμα είναι ένας μεγάλος και ύπουλος κίνδυνος. Μπορεί να υπάρχουν μέτρα ασφαλείας παντού, η χαλάρωση όμως και η παράκαμψη της ορθής διαδικασίας μπορεί να αποδειχθούν μοιραίες».

Κι εσείς όμως συνδράμετε συχνά σε περιστατικά εκτάκτου ανάγκης, τι θυμάστε απ΄ αυτά;

Η ξαφνική κακοκαιρία του Μαρτίου του 2011 δημιούργησε προβλήματα στο δίκτυο ηλεκτροδότησης της χώρας, ρίχνοντας κολώνες και κόβοντας αγωγούς. Οι εναερίτες της ΔΕΗ βρέθηκαν για αρκετές ημέρες σε κατάσταση συναγερμού προκειμένου να επισκευάσουν όλες τις βλάβες σε όσο το δυνατόν μικρότερο χρόνο.

Πριν μερικά χρόνια ήμασταν έξω σε βλάβη μεταξύ Καλυθιών και Αφάντου όταν χάθηκε στο ποτάμι- από το πολύ νερό που έπεφτε- αυτοκίνητο με φαντάρους. Το αυτοκίνητο παρασύρθηκε, δεν μπορούσαν να το βρουν και κάλεσαν εμάς γιατί το δικό μας έχει ισχυρό προβολέα. Εντοπίσαμε το αυτοκίνητο και αντικρίσαμε μέσα σοκαρισμένοι τον ένα από τους τρεις φαντάρους να έχει σφηνωθεί στα πίσω καθίσματα. Επίσης στις μεγάλες φωτιές μετέχουμε με δικό μας όχημα.

Τα ένσημά σας είναι βαρέα και ανθυγιεινά; 
Όχι, δεν εμπίπτουμε σ΄ αυτή την κατηγορία!

Το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει αυτή τη στιγμή η Υπηρεσία, η ΔΕΔΔΗΕ κι εσείς οι ίδιοι, ποιο είναι;
Το προσωπικό για το δίκτυο είναι λίγο και ο μέσος όρος ηλικίας υπερβαίνει τα 47 χρόνια κάτι που δεν πρέπει να συμβαίνει με τη δουλειά που καλείται να κάνει ο εναερίτης. Πενήντα δύο ετών ο Μανώλης είναι πάνω στην κολώνα!

Δείτε τους Εναερίτες επί τω έργω και εδώ

Δείτε το σκαρφάλωμα του εναερίτη σε πυλώνα 400KV για να πλύνει τους μονωτήρες, τότε που ο εξοπλισμός προστασίας ήταν σχεδόν ανύπαρκτος  https://www.youtube.com/watch?v=dGsU8kOgBdc

Το video που ακολουθεί δείχνει ένα εξαιρετικά δύσκολο και extreme παράδειγμα εναερίτη στην Αμερική που σκαρφαλώνει σε κατασκευή κεραίας ύψους 1768 ποδιών ή περίπου 538 μέτρων. Αν έχετε πρόβλημα με τα ύψη το βίντεο μπορεί να σας κάνει να νιώσετε άβολα.  https://www.youtube.com/watch?v=tgO4Gd4RhvM

Εναερίτες μιλάνε στην κάμερα της τηλεόρασης του ΑΛΦΑ και στον Σπύρο Χαριτάτο  https://www.youtube.com/watch?v=d3PPkiYlrJc

Το φιλί της ζωής στον υπάλληλο της ηλεκτρικής εταιρείας, που χτυπήθηκε με 4 χιλιάδες βολτ. Η φωτογραφία κέρδισε βραβείο Πούλιτζερ

Τον Ιούλιο του 1967, ο φωτογράφος Ρόκο Μοραμπίτο επέστρεφε από μία αποστολή, όταν είδε έναν ηλεκτρολόγο σκαρφαλωμένο σε μια κολόνα ηλεκτρικού ρεύματος.
Αποφάσισε να σταματήσει να τον φωτογραφήσει, γιατί του περίσσευε λίγο φιλμ στην κάμερα.
Τράβηξε μερικές φωτογραφίες και ξαφνικά, είδε τον άντρα να πέφτει από την κολόνα και μένει κρεμασμένος από τη ζώνη ασφαλείας.
Πριν προλάβει να αντιδράσει, ένας άλλος ηλεκτρολόγος σκαρφάλωσε στην κολόνα, έπιασε τον λιπόθυμο συνάδελφό του και άρχισε να αναπνέει στο στόμα του.
Ο Μοραμπίτο, αφού κάλεσε ασθενοφόρο, έστρεψε πάλι την κάμερα προς τους δύο άντρες. Η εικόνα που απαθανάτισε έκανε το γύρω του κόσμου και κέρδισε το βραβείο Πούλιτζερ.
Ο λιπόθυμος άντρας ονομαζόταν Ράνταλ Τσάμπιον, ενώ ο σωτήρας του, Τζέι Ντι Τόμσον.
Ο Τσάμπιον επιδιόρθωνε τα καλώδια ηλεκτρισμού, όταν τον διαπέρασε ρεύμα έντασης τεσσάρων χιλιάδων βολτ.
Η καρδιά του σταμάτησε και χωρίς το φιλί ζωής από τον Τόμσον, θα ήταν νεκρός.
Ανάρρωσε πλήρως και λίγο καιρό μετά, επέστρεψε στη δουλειά.

Ο Ράνταλ Τσάμπιον στο νοσοκομείο μετά τη δεύτερη ηλεκτροπληξία. Δίπλα του είναι ο σωτήρας του, Τζέι Ντι Τόμσον.

Το 1991, η ιστορία επαναλήφθηκε, αλλά αυτή τη φορά δεν στάθηκε τόσο τυχερός.
Το ρεύμα έκαψε τη μύτη του, το μικρό δάχτυλο του αριστερού χεριού του, τα χείλια του και το μέτωπό του.
Χρειάστηκε δεκάδες επεμβάσεις και μήνες φυσικοθεραπείας, για να επανέλθει.
Πέρασε την υπόλοιπη ζωή του σε αναπηρικό καροτσάκι, γιατί είχε χάσει την αίσθηση ισορροπίας και δεν είχε δύναμη να σταθεί όρθιος.
Ο Τόμσον, τον επισκεπτόταν καθημερινά στο νοσοκομείο, όσο ανάρρωνε.
Ο Τσάμπιον πέθανε το 2002, σε ηλικία 64 ετών, από ανακοπή καρδιάς.